Η μέρα της γυναίκας

Γιατί έτσι πρέπει να είναι, αγάπη μου,

κάποια στιγμή τα πράγματα στη ζωή σου να γίνονται πιο εύκολα.

Όχι ότι η ίδια η ζωή ξαφνικά σταματάει να σου φέρνει αντιρρήσεις και δυσκολίες.

Δυστυχώς αυτό θα γίνει μόνο όταν θα είναι πολύ αργά.

Θα γίνουν, αγάπη μου, πιο εύκολα, γιατί θα έχεις κάποιον να μοιράζεσαι,

θα έχεις κάποιον να σου κρατάει το χέρι στις ανηφόρες της ζωής,

θα έχεις κάποιον να σου φωτίζει μπροστά στις άπειρες στιγμές σκότους,

θα έχεις κάποιον να σε πάρει αγκαλιά όταν την χρειάζεσαι περισσότερο.

Θα έχεις κάποιον να σε συμβουλεύει· και δεν είναι ότι θα σου δίνει πάντα τις σωστές συμβουλές,

απλά θα μοιράζεται μαζί σου τις ευθύνες όταν οι συμβουλές είναι  λάθος.

Γιατί θα είναι δίπλα σου, να σου λέει ότι τίποτα και κανένας δε θα σε βλάψει.

Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις και το πιστεύει αυτό. Ανεξάρτητα από το αν τελικά θα τα καταφέρει.

Αρκεί που είναι εκεί και στο λέει.

Αρκεί που το νιώθετε.

Τίποτα και κανένας δε θα σε βλάψει.

Όπως και πέρυσι τέτοια μέρα, έτσι και φέτος, το σημερινό post είναι αφιερωμένο στις(ην) γυναίκες(α).

και αντιγράφοντας από το περσινό πόστ θα γράψω:

"...Αν και να σας πω την αλήθεια διαφωνώ λίγο με την λογική της Ημέρας της Γυναίκας γιατί εμπεριέχει ένα είδος διαχωρισμού από τους άντρες, θα συμφωνούσα περισσότερο με μια Ημέρα του Ανθρώπου... Από την άλλη βέβαια καλό είναι να υπάρχουν αυτές οι μέρες και να γίνονται αφορμή να μάθουν κάποιοι και κάποιες την ιστορία και το παρελθόν...."