 |
| Στιγμιότυπο από το χθεσινό βράδυ! |
και κάπως έτσι, πέρασε άλλη μια χρονιά, άλλο ένα γενέθλιο!
και κάπως έτσι, σας ευχαριστώ πολύ και φέτος για τις ευχές σας και για την παρέα που κάναμε...
και κάπως έτσι, όπως κάθε χρόνο:
"Κλείνω και φέτος τα δεκάξι
Κι ας έχω δίπλωμα κι αμάξι
Κι ας έφυγα απ’ το πατρικό μου
Θα είμαι για πάντα το μωρό μου...
...Έχω περάσει τα τριάντα,
Κι ας έχω δίπλωμα κι αμάξι
Κι ας έφυγα απ’ το πατρικό μου
Θα είμαι για πάντα το μωρό μου...
...Έχω περάσει τα τριάντα,
κι ας ήμουνα δεκάξι πάντα,
κι ας μην κατάφερα όσα θέλω,
μέσα σε τούτο το μπουρδέλο."
Υγ.
Συνέβη χωρίς ποτέ να καταλάβω πώς — η μητέρα είχε πονοκέφαλο,
……θυμάμαι, και μ’ έστειλαν στο φαρμακείο,
στο γυρισμό, είναι η αλήθεια, χάζεψα λίγο, κορόιδεψα έναν γέρο,
……τρόμαξα με μια πέτρα δυο πουλιά
κι ώσπου να στρίψω πάλι το δρόμο
ούτε σπίτι, ούτε νεότητα πια.
κι ώσπου να στρίψω πάλι το δρόμο
ούτε σπίτι, ούτε νεότητα πια.
Τάσος Λειβαδίτης - Επιστροφή από το φαρμακείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου