Συμμετρίες

Τελικά είμαστε όλοι διαφορετικοί. 

Διαφορετικά περπατάμε, διαφορετικά μιλάμε, 

διαφορετικά διασκεδάζουμε, διαφορετικά νιώθουμε, 

διαφορετικά ο ένας τον άλλον αγαπάει.
Θα έλεγα ότι είμαστε μοναδικοί. 

Καμία ομοιομορφία, ομοιότητα ή συμμετρία. 

Αυτό τελικά μας ενώνει, η μοναδικότητα.
Σε αυτό είμαστε όλοι ίδιοι, στο ότι διαφέρουμε...

Μαρία Λούκα - Κράτα με 

Στίχοι: Μαρία Λούκα

Μουσική: Μαρία Λούκα

Τόσα χρόνια στους δρόμους γυρίζω

 και πιάνω κουβέντα στη βροχή
μάτια νέα γνωρίζω μα σπίτι γυρνάω μοναχή.

Τα κλειδιά πάντα αφήνω στη πόρτα 

μα δε την ανοίγει κανείς 

χάθηκα μέσα στα φώτα κι εσύ δε λες να φανείς.

Κράτα μου το χέρι και πάμε σ'ενα άλλο κόσμο μαζί 

το σκοτάδι φοβάμαι και το θεριό που μέσα μου ζει.

Είναι η αλήθεια μου δρόμος 

που'χει στο χιόνι θαφτεί 

ότι απόμεινε αθώο έχει βαθιά μου κρυφτεί.

Το σχοινί που κρατάει τα όρια 

το'κοψα τώρα καιρό 

δε ζητώ δε χρωστώ περιθώρια θέλω μόνο το φως να χαρώ.

Υγ. 

Special thanks to Ζοζ. για την έμπνευση.