Ονείρου Κρίσεις

Τα όνειρα είναι μια πολύ περίεργη έννοια. 

Άλλα όνειρα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα, άλλα εντελώς ακίνδυνα και ανούσια, 

άλλα ζήτημα ζωής και θανάτου, άλλα καλοπέρασης. 

Αυτό γιατί δεν ονειρεύονται όλοι το ίδιο.

Άλλο το όνειρο του παιδιού στην Αφρική και άλλο ενός παιδιού στην Νέα Υόρκη. 

Άλλα ονειρεύεται ο Ισραηλινός στρατιώτης, άλλα ένα νέο κορίτσι στην Παλαιστίνη. 

Ξέρω τι θα πεις, πολύ αντίθετα παραδείγματα που κάποιος κακοπροαίρετος θα τα πει λαϊκισμό, 

αλλά η ζωή είναι γεμάτη με λαϊκισμό, αντιθέσεις και πραγματικότητα. 

Κοινός παρανομαστής των ονείρων είναι η επιθυμία ή ο φόβος. 

Και άλλη μια πραγματικότητα της ζωής είναι ότι αυτά τα όνειρα που πηγάζουν από την επιθυμία, 

σε αντίθεση με αυτά που πηγάζουν από τον φόβο, σπάνια πραγματοποιούνται. 

Οπότε μην αισθάνεσαι καθόλου άσχημα όταν τα όνειρα σου δεν παίρνουν υπόσταση, να σκέφτεσαι ότι τα όνειρα κάποιου άλλου που μπορεί να έχουν την ίδια μοίρα με τα δικά σου, μπορεί να είναι οι εφιάλτες κάποιου τρίτου. 

Οι επιθυμίες κάποιου, μπορεί να είναι οι φοβίες ενός άλλου. 

Να σκέφτεσαι επίσης ότι καλώς η κακώς, τα όνειρα, 

δεν πεθαίνουν όταν δεν ξυπνάνε μαζί με αυτόν που τα βλέπει, 

αλλά περιμένουν καρτερικά το επόμενο βράδυ 

για να κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους. 

Είτε ως επιθυμία, είτε ως φόβος.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Διάφανες Αυλαίες

Ποίησης: Ανδρέας Εμπειρίκος

Μουσική / Εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Είναι τα βλέφαρα μου 

διάφανες αυλαίες

Όταν τα ανοίγω βλέπω

μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.

Όταν τα κλείνω βλέπω

μπρος μου ό,τι ποθώ.