Σαν σήμερα ...
...πριν από 11 χρόνια...
τεράστιος Βλάσσης!
Εγώ που αλλάζω μορφή
κι από στιγμή σε στιγμή
θα χαθώ
από προσώπου της γης,
στην κόψη μια αστραπής,
μια μέρα θα εξαφανιστώ
από την νύχτα μεθάω
και στο σκοτάδι γελάω,
βάζω μια μάσκα από φως και ξεχνώ
ο κόσμος λέει πολλά,
και όταν με κρίνει σκληρά,
η απάντηση μου είναι:
Υπάρχεις μόνο εσύ,
δυο φίλοι και η μουσική,
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί,
σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω
Ανακατεύω μπογιές,
τραβάω ευθείες γραμμές
με το νου
φιλοσοφίες ακούς
από ανθρώπους κουτούς
που εμένα δε με πείθουν
υπάρχεις μόνο εσύ,
δυο φίλοι και η μουσική,
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί,
σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω,
άκουσέ με
Σ ένα ακρογιάλι στάσου
και αν ένα αστέρι πέσει
πιάστο
αυτό που θέλεις
πέστο
όλα μπορούν να συμβούν
κάθε λεπτό θα ζήσω
σαν να ήταν πες το τελευταίο
ο χρόνος κάνει κύκλους
και οι στιγμές του του κυλούν
το μέλλον τώρα βλέπω
και οι τρομπέτες ηχούν
με τα φτερά μου πετάω
Εγώ που αλλάζω μορφή
και από στιγμή σε στιγμή
θα χαθώ
από την νύχτα μεθάω
μεσ'το σκοτάδι γελάω,
στο φεγγάρι λέω:
υπάρχεις μόνο εσύ,
δυο φίλοι και η μουσική,
που την καρδιά μου ξέρουν
θα μείνω πάντα παιδί,
σαν το παλιό το κρασί
στα χρόνια ταξιδεύω,
κοίταξέ με
Το τραγούδι αυτό το έπαιξε στους "Απαράδεκτους". Νόμιζα ότι το έγραψε για την περίσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφή