Το πρελούδιο της πρύμνης

Πάντα απορούσα, στην αρχή κάθε ταξιδιού, 

μ' αυτούς που κάθονταν στην πρύμνη του καραβιού 

και αγνάντευαν ή μπορεί και να χαιρετούσαν 

τον τόπο που άφηναν πίσω τους ! 

Καταλάβαινα περισσότερο αυτούς που ήταν στην πλώρη και βλέπανε μπροστά.

Ό,τι καινούριο ερχόταν.

Βέβαια, στο τέλος κάθε ταξιδιού και όταν έπιανε λιμάνι το καράβι,

αυτοί που παρέμειναν στην πρύμνη μέχρι το τέλος, 

ήταν και οι πρώτοι που είδαν από κοντά τον προορισμό τους.

Καλό είναι να κοιτάς, να μελετάς, να νοσταλγείς, να αποχαιρετάς το παρελθόν σου, 

αρκεί την κατάλληλη στιγμή 

να κάνεις την απαραίτητη στροφή για να δέσεις στο μέλλον σου !

Μανώλης Λιδάκης / Νίκος Ζούδιαρης - Το καράβι της φυγής

Στίχοι: Νίκος. Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Πρώτη Εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Ένα καρά ένα καράβι της φυγής,
ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρα, στα όνειρά μου έρχεται
και μπαίνει κάθε βράδυ...

Στην πλώρη γράφει λεύτερος
στην πρύμνη δεν αντέχω
κι έχει στα άλμπουρα ψηλά,
ό,τι εγώ δεν έχω...

Κι ο καπετάνιος με ρωτά
κι ο καπετάνιος λέει,
"μήπως πεινάς,
μήπως πεινάς, μήπως διψάς,
κι είσαι σκοτεινιασμένος" ;

"Μήτε πεινώ,
μήτε πεινώ, μήτε διψώ,
μα ψάχνω μια πατρίδα
γιατί δεν έχω μια μεριά,
να γύρω το κορμί μου,
αν με προδώσει η θάλασσα,
ο σκύλος κι η καλή μου"...

Ένα καρά ένα καράβι της φυγής
ένα γλυκό καράβι,
στα όνειρά, στα όνειρά μου έρχεται
και φεύγει κάθε βράδυ....

Special thanks στον Κωνσταντίνο και την Άντυ για την φιλοξενία και τις συμβουλές!

(και εννοείται και στην Ελίζα για την αέναη βοήθεια)