Ανάμικτα και αναίμακτα...

Το θέμα είναι να μιλάς και να γράφεις, το θέμα είναι να εξωτερικεύεις τα ανάμικτα συναισθήματα σου και τις αναίμακτες σκέψεις, σου που μόνο από τη στιγμή που γίνονται λέξεις ή λόγια κι ύστερα γίνονται αναίμακτες, γιατί πιο πριν είναι απλά βάσανο.

Να γράφεις λοιπόν, να μιλάς, ακόμα κι αν δεν ξέρεις αν είσαι στο αποκορύφωμα της έκφρασης του λόγου σου ή της ποιότητας της γραφής σου.

Γιατί στην τελική δεν θα το κρίνεις εσύ αυτό, ούτε καν οι κοντινοί σου άνθρωποι... αλλά κάποιος που δεν θα γνωρίσεις ποτέ, ή που γνώρισες και δε θυμάσαι πού και πότε.

Θα κριθεί από το αν ο λόγος σου ή η γραφή σου κατάφερε να αφήσει το στίγμα σου στην ζωή του...

 Από το αν τον άλλαξες έστω και στο ελάχιστο προς το καλύτερο.... 

σύμφωνα πάντα με τα υποκειμενικά σου κριτήρια.

Μελίνα Κανά - Ο Τρυγητής

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη Εκτέλεση: Μελίνα Κανά

Τα κάλλη σου βατόμουρα κι είπα να σου τα κόψω.
Αγκάθια μ' αγκυλώσανε μα ό,τι είναι θα τελειώσω.
Εμένα κι αν μου τ' αρνηθείς κι ώσπου να καμαρώσεις
θα' ρθει ο άγριος τρυγητής κι ό,τι έχεις θα του δώσεις.
Γι' αυτό λοιπόν τα κάλλη σου σε μένα να τα δώσεις.

Παράβλεψε τα λάθη μου και τα ελαττώματά μου.
Κοίτα πώς τρέμει η ανάσα μου και τ' ακροδάχτυλά μου.
Στο φως που τρέχει γρήγορα ν' ανέβεις γητευτή μου
κι αν γελαστώ κι αν τυφλωθώ, θα' ναι η αμοιβή μου.
Στο φως ν' ανέβεις και να 'ρθεις, αυτή' ναι η γιορτή μου.

Θέλω να πω στους βάρβαρους και στους ειδωλολάτρες
πως έχω βάρος και Θεό και γι' αυτονών τις πλάτες.
Θεό που κάθεται στη γη ξέρω τη γειτονιά του
που `χει την αυταρέσκεια και δε θωρεί μπροστά του.
Μα σαν θα `ρθει ο τρυγητής, θα βρει τη γιατρειά του.
Θα `ρθει ο άγριος τρυγητής, να βρει τη γιατρειά του.

 Special Thanks στην Χρ. και όπως πάντα στην Ελ.
Αφιερωμένο στην Μαρία που από πάντα έγραφε (και προφανώς μίλαγε!!!)...