Επειδή οι South Park τα είχαν πει από το μακρινό 2004,
ορίστε το επεισόδιο τους το οποίο μιλάει για την εκλογή της νέας μασκότ στο σχολείο.
Τι συμβαίνει όταν για λόγους που δεν θα σας αναφέρουμε (spoiler),
η εκλογική διαμάχη είναι έντονη και μεταξύ ενός
Giant Douche και ενός Turd Sandwich
(απουσία σωστής μετάφρασης, διατηρώ το πρωτότυπο)
Στην επαρχία από ότι έχω καταλάβει, δεν υπάρχει αυτός ο φόβος που υπάρχει στις μεγαλουπόλεις.
Αυτός ο φόβος που σου λέει, μην αφήσεις ανοιχτό το αμάξι με τα κλειδιά πάνω
όταν κατέβεις στο περίπτερο να πάρεις τσιγάρα,
γιατί το πιο πιθανό είναι γυρνώντας να βρεις μόνο το μπρελόκ από τα κλειδιά σου,
και αυτό γιατί είναι μπρελόκ "Darth Vader" και ο κλέφτης δεν θέλει να κυλήσει στην Dark Side.
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι κλειδιά αυτοκινήτου αυτά
αλλά δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες!
Όπως ίσως έχετε καταλάβει, εδώ και κάποιες εβδομάδες, έχω μετακομίσει στην ελληνική επαρχία (όταν λέμε επαρχία, εννοούμε επαρχία όμως).
Και όπως ίσως θα καταλάβετε τώρα, πέρα από το νέο κεφάλαιο που ανοίγει αυτό στην ζωή μου, ανοίγει και ένα νέο κεφάλαιο θεματικών στο blog μας. Ας πούμε κάτι σαν ένα ημερολόγιο επαρχίας.
Είμαι εδώ λοιπόν προφανώς για να συζητήσουμε (σε μορφή μονολόγου σε πρώτη φάση) το κεφάλαιο των θεματικών του blog και όχι την προσωπική μου ζωή (τουλάχιστον όχι ακόμα).
Πιο συγκεκριμένα θα μιλήσουμε για κάποιες αρχικές παρατηρήσεις - διαφορές - εντυπώσεις με πρώτη και καλύτερη το σπίτι!
Και εκεί που κάθομαι αμέριμνος και απολαμβάνω τις πρώτες μέρες του νέου μας έτους, σκέφτομαι, καιρό έχω να γράψω κάτι στο blog που να μην έχει θέμα και απλά να αραδιάζω λέξεις στην οθόνη, οπότε, γιατί όχι τώρα;
Βγάζω λοιπόν τα παπούτσια, βγάζω και το μπουφάν να αισθάνομαι πιο άνετα, το ξαναβάζω γιατί τελικά έχει λίγο κρύο, μπαίνω στο blog, παίρνω το πληκτρολόγιο και αρχίζω και γράφω. Για να δούμε, θυμάμαι πως το κάνουν αυτό το "χωρίς θέμα".
Οι πρώτες δυο παράγραφοι μου λένε ότι κάτι θυμάμαι και έτσι παίρνω θάρρος και συνεχίζω.
Ήρθε η ώρα (αν και λίγο καθυστερημένα) να σας ευχηθούμε και εμείς με την σειρά μας για το γεγονός ότι η ανθρωπότητα κατάφερε να φτάσει το 2016ο μετά "Χριστόν" έτος της.
Αν το καλοσκεφτείτε, κατόρθωμα είναι καθώς κάλλιστα τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά χειρότερα. Πόλεμοι, φτώχεια, πείνα και περιβαλλοντικό ξεκατίνιασμα θα μπορούσαν αν μη τι άλλο να έχουν κάνει το πλανήτη μας τουλάχιστον μη- κατοικήσιμο και εμάς τουλάχιστον μη - ζωντανούς.
Για αυτό το λόγο, όντας πάντα αισιόδοξοι και βλέποντας το ποτήρι μισογεμάτο, θα επανέρθουμε στην περσινή μας ευχή - καθώς δεν πραγματοποιήθηκε - και θα ζητήσουμε το κάτι παραπάνω:
Να τα πάρουμε όλα ζβάρα μπας και αλλάξει κάτι (προς το καλύτερο ε!):
