Αν είχα τίτλο για αυτό, δεν θα έκανα όλες αυτές τις ερωτήσεις.

Τι είναι αυτό που βαστάει σα βράχος ανάμεσα στο όνειρο και μένα;
Τι είναι αυτό που κουρελιάζει σαν την χρήση τα θέλω μου;
Τι είναι αυτό που ισιώνει σαν τον χρόνο τα πιστεύω μου;
Τι είναι αυτό που ταΐζει τις φοβίες μου όπως η μητέρα τον πρωτότοκο για να μεγαλώσει;
Τι είναι αυτό, ποιος το έβαλε στην ζωή μου και πώς μπορώ να το διώξω μια για πάντα.
Αν και αυτό το "για πάντα" μοιάζει πολύ και ποιος ξέρει, μπορεί κάποια στιγμή να το (ξανά)χρειαστώ...

Είχα μια εσωτερική διχογνωμία για το τραγούδι που θα συνοδέψει

(όπως συνηθίζω να κάνω) το παραπάνω. 

Την ξεπέρασα βάζοντας και τα δύο:

1.  Δημήτρης Ζερβουδάκης - Θέλω να βγω στον ήλιο

Στίχοι: Αλέξανδρος Στεφόπουλος

Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Θ αφήσω τις δουλειές και τις αναβολές

Θα πάρω τη ζωή μου να πάω στις εξοχές

Στα καθαρά νερά, σε ρέματα βαθιά

Θ ανοίξω τα φτερά μου πάν 'απ' τη θάλασσα

Θα πάρω τον καιρό σα βήμα τυχερό

Χειμώνες καλοκαίρια με βλέμμα καθαρό

Μη με ρωτάς που ζεις για να 'ρθεις να με βρεις

Τα σύνορα του κόσμου μονάχη να διαβείς

Κουράστηκε η ψυχή μου ελπίδες να μετρά

Να βλέπει τα καράβια κρυμμένη στη στεριά

Θέλω να βγω στον ήλιο, στο φλογισμένο φως

Στο γέλιο των ανόμων, αθώος και μικρός

Θα γίνω του νερού μια στάλα ουρανού

Που χάνεται στο κύμα μ' απόκληρο τον νου

Θα γίνω στον καιρό ένα πουλί μικρό

Της Άνοιξης τα χείλη γλυκά να τα φιλώ

Στην άλλη τη μεριά βουίζουν τα παιδιά

Μελίσσι που γεννάει το γέλιο στην καρδιά

Όταν θα βγούμε εκεί με σώμα και ψυχή

Πιασμένοι χέρι, χέρι σ' ατέλειωτη γιορτή .
 

2. Γιάννης Χαρούλης - Πλύστρα του ουρανού

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Πλύστρα τ ουρανού στύψε τα ρούχα σου
στύψε τα σύννεφα διψάω σήμερα.
Να πέσει μια βροχή, έλα γριά βροχή
ξέπλυνε τα κρίματα μου.

Κάθε σταγόνα σου ένα γλυκό φιλί για τα βλέφαρα.
Καλά που θα 'τανε να ξεκαθάριζε
ν' άλλαζε η ζωή μόνο με μια βροχή.

Πες μου γριά βροχή απ' όσους ξέπλυνες
ποιοι ξανάρθαν λεκιασμένοι
ζητώντας γι άλλη μια, γι ακόμα μια φορά, να τους λυπηθείς

Πλύστρα τ' ουρανού να μ' έχεις κατά νου
όταν μαραίνομαι, όταν παιδεύομαι
Να πιάνεις τ άπλυτα απ το κατάλυμα των αμέτρητων αστέρων
κι απ' τη μπουγάδα σου να στάζει η βροχή μες στα σωθικά.