Μια ωδή στο Κάμπίνγκ.... (έκδοση 4η)

CAMPING - EΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ!
Έκδοση 3η

Έκδοση 4η
Αθήνα
2013

2014

(Σημείωση, για χάριν ευκολίας δικιάς μου αλλά και καλύτερης ροής του κειμένου, θα αφήσω και κομμάτια της 3ης έκδοσης στο παρόν κείμενο που θα έπρεπε να σβήσω, αλλά διαγραμμένα...  και όποιος καταλάβει κατάλαβε!)

Όπως πάντα εκτός εποχής, εκτός τόπου και εκτός χρόνου σήμερα θα μιλήσουμε για το Camping. Δεν θα μιλήσουμε για τα υπέρ και τα κατά του κάμπινγκ σε αυτή την ανάρτηση, ίσως σε κάποια επόμενη ή ίσως είναι καλύτερο να τα δείτε και μόνοι σας...

Επιτέλους εντός εποχής, (ίσως λίγο αργά γιατί πολλοί από εσάς έχετε πάει ήδη διακοπές, αλλά εγώ δεν έχω πάει ακόμα οπότε σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια εντός εποχής, με τα δικά σας δεν με νοιάζει και πολύ), ακολουθεί η 4η έκδοση της Ωδής στο Camping.

 

Ο Τοίχος (Τώρα που βρήκα τοίχο, ξέχασα το σύνθημα) (Part 2)

Μετά την εκπληκτική επιτυχία την ανάρτησης - παρουσίασης του τραγουδιού Στίχοιμα - Ο Τοίχος, με οπτικοακουστικό υλικό περί τα τέλη Νοεμβρίου, ακολουθεί νέα ανάρτηση με πράγματα που μας λένε... οι Τοίχοι από διάφορους τοίχους και όχι μόνο της Αθήνας!

Γ. Δελαστίκ: Η Κυβέρνηση ΝΔ-ΚΚΕ του 1989

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ήταν σαν μεθαύριο (σ. αύριο), πριν από ένα τέταρτο του αιώνα: 1 Ιουλίου 1989. Τότε, πριν πό 25 ακριβώς χρόνια, έπεφτε Σάββατο η 1η Ιουλίου. Γύρω στις 7 το απόγευμα ο Βουλευτής της ΝΔ Τζαννής Τζαννετάκης παίρνει από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Λίγες ώρες νωρίτερα έχει πάρει μέρος σε σύσκεψη του αρχηγού της ΝΔ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τους δύο αρχηγούς του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη και τον αρχηγό της ΕΑΡ (όπως έχει μετονομαστεί το ΚΚΕ Εσωτερικού) Λεωνίδα Κύρκο. Αυτοί έχουν αποφασίσει όχι μόνο να σχηματίσουν κυβέρνηση Δεξιάς – Αριστεράς, αλλά στη συνάντησή τους… μοίρασαν και τα υπουργεία!

Ανάμικτα και αναίμακτα...

Το θέμα είναι να μιλάς και να γράφεις, το θέμα είναι να εξωτερικεύεις τα ανάμικτα συναισθήματα σου και τις αναίμακτες σκέψεις, σου που μόνο από τη στιγμή που γίνονται λέξεις ή λόγια κι ύστερα γίνονται αναίμακτες, γιατί πιο πριν είναι απλά βάσανο.

Να γράφεις λοιπόν, να μιλάς, ακόμα κι αν δεν ξέρεις αν είσαι στο αποκορύφωμα της έκφρασης του λόγου σου ή της ποιότητας της γραφής σου.

Γιατί στην τελική δεν θα το κρίνεις εσύ αυτό, ούτε καν οι κοντινοί σου άνθρωποι... αλλά κάποιος που δεν θα γνωρίσεις ποτέ, ή που γνώρισες και δε θυμάσαι πού και πότε.

Θα κριθεί από το αν ο λόγος σου ή η γραφή σου κατάφερε να αφήσει το στίγμα σου στην ζωή του...

 Από το αν τον άλλαξες έστω και στο ελάχιστο προς το καλύτερο.... 

σύμφωνα πάντα με τα υποκειμενικά σου κριτήρια.

The season has begun (2014)

Και εκεί που είσαι αραχτός (not) και light (double not) κάπου ανάμεσα σε αυτό

και αυτό

ξεκλέβοντας πάντα  λίγο χρόνο να κάνεις κάτι τέτοιο

Σε παίρνει ένας φίλος τηλέφωνο (ο ίδιος φίλος που φαίνεται να αγναντεύει τη γέφυρα Ρίο - Αντίρριο σε αυτή την φωτογραφία σε αυτή την ανάρτηση) και σου λέει κάτι του στυλ:

Το πρελούδιο της πρύμνης

Πάντα απορούσα, στην αρχή κάθε ταξιδιού, 

μ' αυτούς που κάθονταν στην πρύμνη του καραβιού 

και αγνάντευαν ή μπορεί και να χαιρετούσαν 

τον τόπο που άφηναν πίσω τους ! 

Καταλάβαινα περισσότερο αυτούς που ήταν στην πλώρη και βλέπανε μπροστά.

Ό,τι καινούριο ερχόταν.

Βέβαια, στο τέλος κάθε ταξιδιού και όταν έπιανε λιμάνι το καράβι,

αυτοί που παρέμειναν στην πρύμνη μέχρι το τέλος, 

ήταν και οι πρώτοι που είδαν από κοντά τον προορισμό τους.

Καλό είναι να κοιτάς, να μελετάς, να νοσταλγείς, να αποχαιρετάς το παρελθόν σου, 

αρκεί την κατάλληλη στιγμή 

να κάνεις την απαραίτητη στροφή για να δέσεις στο μέλλον σου !

Sorry

Τα λέμεεε...

Αισιόδοξο ... ?

Λίγους ανθρώπους έχω γνωρίσει στην ζωή μου που δεν χρειαζόμαστε σώσιμο. 

Και αν φοβάσαι τις λέξεις πες το βοήθεια, πες το σκούντημα, πες το όπως θες,
αλλά είμαι σίγουρος ότι καταλαβαινόμαστε. 

Αλλά μην το παίρνεις για κακό το να χρειαζόμαστε όλοι λίγο σκούντημα.

Λογικό είναι. 

Και θα σου πω και ένα καλό επ'αυτού. 

Δεν χρειαζόμαστε όλοι βοήθεια στον ίδιο τομέα... αλλά, ο καθένας μας σε διαφορετικό. 

Οπότε ας βάλουμε ένα χεράκι, 

ας σώσει ο καθείς τον διπλανό του σε αυτό που μπορεί 

και να δεις πως σωζόμαστε όλοι τελικά!

4 Ιουνίου 1989 (Tankman)

Την επόμενη φορά που θα πεις ότι ένας άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί να κάνει την διαφορά,

θυμήσου το παρακάτω:

Σκέψου περισσότεροι τι μπορούμε να κάνουμε...

Κατερίνα Γώγου (1 Ιουνίου 1940 - 3 Οκτωβρίου 1993)

Κατερίνα Γώγου 

 (1 Ιουνίου 1940 - 3 Οκτωβρίου 1993)

 

Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!